Slaan oor na hoofinhoud

Confessions from the Heart - written by iram





There is a long-standing relationship I have been involved in for many, many years. It is a necessary connection, but it has never been normal or healthy... As ridiculous as it sounds, I am talking about my dysfunctional relationship with food. 


My emotions and sometimes, lack of emotions, have always been directly connected to my eating habits. I have often envied people being able to eat a whole plate of food without a second thought or guilty feeling. At certain stages during my teenage years it became so bad, that I wasn’t able to really eat until I was full in front of anybody. I would eat very small portions and “top-up” later when I was alone. I always imagined people thinking….REALLY? Should you really be eating that in your condition? That’s what I imagined people said because, honestly, that is what I was thinking to myself.


Around ages 17 to 18 I just wanted to be in control and in my distorted mind, vomiting after meals and excessive exercise seemed the best way to do this, and for the first time in my short life I reached my goal weight. Everybody was so impressed with my fantastic self-control and I was complimented on how wonderful I looked, but really, for me, nothing had changed. I just had “a big girl’s brain in a smaller frame” For the few that know me; you know that I am gifted in keeping my “mask” in place. So for all intents and purposes, I was a wonderfully happy teenage girl who had taken control of her life until a friend of mine caught me “taking control” of matters after meals, and I felt very ashamed. A year or so following that I struggled with many things and made some very bad decisions, and hindsight being the wonderful thing that it is, I see now that I was just replacing one bad habit for other bad habits. 


Why am I confessing this? I wish I could tell you that this story has a happier ending, but I can’t, not yet anyway. I am not telling you this story because I have it all figured out and I am skipping off into the sunset… 

Although I don’t vomit after meals anymore, I am not skinny in any way and I still can’t eat without feeling guilty… BUT… I have, however, given my heart to God and I am consciously allowing Him to change the way I see myself. I have been diagnosed with PCOS and I am lactose and wheat intolerant (the irony is not lost on me) and although I don’t love all of myself yet, I am able to love parts of myself. And God gave me the most amazing husband that just loves ALL the parts of me, even the ones I don't.


I share this because God wants you to know that there is always hope. 

 To believe in Jesus, is to live in hope. 



with love, 
iram


*iram is an arabic name meaning heaven





Opmerkings

Gewilde plasings van hierdie blog

Die klippie in my skoen - geskryf deur iskra

Wat 'n knaende verraad! Daardie klippie in die skoen. Daardie ding wat krap en pla en mens soms verleë laat. Dis 'n pes as jy dalk jaag van hier na daar, soveel dinge wat aan jou trek; jou aandag vat; daar is nie tyd nie! Vir jou om net te kan sit, skoen uittrek en die verdomde ding uitgooi! Pfffeeeu...! Wat 'n verligting as hy eers weg is! So klein dingetjie met soveel praat in sy kneuse...daardie klippie in die skoen. (Talk about rubbing me up the wrong way!) Ons het almal maar ons klippies. Klein goedjies wat haak en pla. Daagliks knaag dit aan ons..maal dit rond in ons koppe, laatnag, wannneer ons eintlik moet slaap... Ons veiligheid. Ons kinders se toekoms, gesondheid. Hoe gaan jy hierdie maand daardie rekening betaal? Jou huwelik of 'n vriendskap is dalk op 'n snaakse plek of selfs naby skipbreek? Dalk ons eie gesondheid wat 'n lelike rapport gekry het... 'n finale een...wat jou asem weggeruk het...wat jou, die mense om jou, dae en minute met '

Vir Die Voëls - Premiere & Resensie

#NasieInspirasie was genooi deur Starburst Promotions na die Premiere van "Vir Die Voëls" - 'n Film wat gebasseer is op die ware verhaal van Irma Humpel en Sampie De Klerk  (Vertolk deur  Simoné Nortmann  en Francois Jacobs - Foto) Sou mens kyk na die diereryk en die natuur in geheel is daar beslis baie lewenswaarhede wat daaruit gering kan word. So word dit ook vertel in die nuwe film en impakvolle storie van Irma Humpel en Sampie De Klerk, se "Vir die Voëls . Huisgenoot het hulle 100ste bestaansjaar gevier, 'n kompetisie geloods en lesers genooi om hulle liefdesverhaal te deel. Huisgenoot vertel die wenner se storie op die silwerdoek met behulp van Kyknet en Factory Films. "Vir die Voëls" vertel die ware verhaal van Irma Humpel (Simoné Nortmann), ’n korrelkop-rabbedoe wat in ’n trourok voor die kansel beland langs die seun wat haar kleintyd onophoudelik geterg het. Tot kort tevore was haar kop op ’n blok dat onafhanklikheid die enigste vorm van

#Bakgat Gesondheidsbeskuit

My ouma het altyd gesê: “As jy kan lees, kan jy bak”. Ek het dit altyd geglo en wyd en syd verkondig, maar vandat ek self begin bak het vir ‘n lewe, het ek agtergekom dat jy meer leer met ondervinding as wat enige resep jou kan vertel. Soos ek dan nou hierdie resep met julle deel, deel ek dan ook my ondervinding, wat ‘n paar vrae dalk vir julle sal opklaar en natuurlik die mite dat beskuit moeilik is om te bak van die tafel afhaal. Bestandele: 1kg Bran Rich Self Raising Flour  (of gewone self raising flour as jy nie so baie van semels hou nie) 10ml Bakpoeier 10ml Sout 125ml Klapper 250ml Sonneblom sade 100ml Rosyne 50ml fyn gekapte neute van jou keuse 500ml All Bran Flakes  (goedkoper bran flakes ook goed, maar proe nie so lekker nie) 250ml Suiker (wit of bruin, maak nie saak nie) 500ml Oats (maak nie saak watter ‘brand’ nie) 500g Botter (gesmelt) 500ml Karringmelk Hierdie is die basis waarvan af ek werk. As ek nie bv. Oats of rosyne het nie, sal ek dit vervang met dieselfde